Diabelski Szpon

shadowhunter22

Diabelski Szpon

Historia diabelskiego szponu (Harpagophytum procumbens):

Od tysięcy lat murzyńscy uzdrowiciele stosują diabelski szpon w wielu chorobach. Jedynym miejscem na ziemi, gdzie rośnie ta wspaniała roślina, jest pustynia Kalahari w Afryce południowo - zachodniej. Na tym krańcowo suchym obszarze, praktycznie pozbawionym roślinności, diabelski szpon musiał wykształcić specjalny system korzeniowy do przechowywania wilgoci. Wrastając na głębokość 120 cm, rozgałęzia się w wiązkę korzeni bulwiastych przypominających ziemniaki. Ze stu kilogramów tych korzeni uzyskuje się sześć kilogramów surowca zawierającego substancję czynną. Diabelski pazur ma piękne czerwone kwiaty i duże zielone liście. Można go zobaczyć tylko wtedy gdy na pustyni Kalahari występują opady deszczu, a gdy przez wiele miesięcy trwa susza roślina ta żyje dzięki swoim długim korzeniom.
Nazwę swą zawdzięcza wyglądowi ciernistych strąków, wykształcających się z jaskrawo-czerwonych kwiatów. Te strąki jak diabelskie szpony - są tak mocne, że trzeba używać szczypiec, by uwolnić od nich kopyta zwierząt.

Każdy korzeń wykopuje się oddzielnie, kroi na plasterki, suszy oraz uciera. Uzyskuje się lepką, trudną w obróbce substancję. Wiedzę o tym niezwykłym zielu afrykańskim zdobyli osadnicy europejscy na początku XX wieku. Jeden z nich przesłał próbki suszonego diabelskiego szponu dr. Bernhardowi Zornowi, kierownikowi Instytutu Fizjologii i Chemii na Uniwersytecie im. Friedricha Schillera w Jenie w Niemczech.

Oczywiście, najpierw przeprowadzano eksperymenty lecznicze na szczurach. Wywołano u nich z pomocą formaldehydów dnę moczanową, a gdy po 12-14 dniach zapalenie się rozwinęło, zaczęto podawać korzeń, w postaci naparu, doustnie i w zastrzykach. Przeprowadzono trzy serie prób. Po pięciu tygodniach kuracji diabelskim szponem zaobserwowano znaczące ustąpienie obrzęku i przywrócenie normalnych ruchów łap, natomiast w grupie kontrolnej samoistne ustępowanie dny było niewielkie.

Zastosowanie zioła:

Doniesienia z Anglii i Niemiec o skuteczności ziela w leczeniu dny moczanowej (artretyzm) były bardzo obiecujące. Zaczęto leczyć diabelskim szponem ludzi. Stwierdzono, że ten naturalny lek łagodzi, a w wielu przypadkach całkowicie likwiduje obrzęk stawów, sztywność i bóle artretyczne.

Kontynuując badania korzenia diabelskiego szponu jako środka leczniczego, stwierdzono, że pobudza on mechanizmy odtruwające i obronne organizmu. Przytoczono wyniki badań laboratoryjnych pacjentów ze schorzeniami wątroby oraz nerek. Wykazały one, że po sześciu miesiącach stosowania herbaty z diabelskiego szponu stan ich zdrowia wrócił do normy, ponadto obniżył się poziom cholesterolu i mocznika we krwi.
Korzeń diabelskiego szponu korzystnie oddziałuje także na przewlekłe zapalenie dróg moczowych, błon śluzowych oraz przewodu pokarmowego, zwłaszcza żołądka.

Uwaga!!!

Wykryto również współdziałanie substancji czynnej ziela z innymi lekami, nie zawsze korzystne dla zdrowia. Dlatego każda poważnie chora osoba, która przyjmuje silne leki farmakologiczne, nie powinna stosować preparatów z diabelskiego szponu bez porozumienia z lekarzem.

Postacie leku:

Obecnie zioło jest dostępne w postaci tabletek lub stężonego wyciągu. Zalecane dawkowanie wynosi dwie tabletki lub ich równoważnik w formie koncentratu, z każdym posiłkiem. Leczenie trwa od siedmiu do dziewięciu tygodni. Przed wznowieniem należy zrobić dwu - trzytygodniową przerwę.
W reumatoidalnym zapaleniu stawów zioło stosuje się w postaci odwaru, proszku lub kapsułek oraz papki do okładów.