Lunatyzm

shadowhunter22

Osoby przebywające w stanie lunatycznym nie czują strachu i związanego z nim paraliżu mięśni. Dlatego somnambulicy (popularnie - lunatycy) są zdolni do różnorodnych wyczynów, o których zupełnie nie pamiętają po przebudzeniu. Poruszają się sztywno, automatycznie, z szeroko otwartymi oczami, odpowiadają niewyraźnie, monosylabami. Następnego dnia czują się znużeni jak po źle przespanej nocy. Pogrążone w głębokim śnie dziecko nagle siada na łóżku, miętosi kołdrę i niewyraźnie mamrocze. Po mniej więcej 30 sekundach kładzie się i zasypia. Niewielu rodziców takie zachowanie kojarzy z lunatyzmem, zwanym niepełnym, który występuje u około 20% - 50% dzieci, zwłaszcza w wieku szkolnym. Objawami towarzyszącymi są nocne zmory i moczenie. Z upływem lat znikają bez śladu. U dorosłych mamy do czynienia z tzw. pełnym lunatyzmem: chory opuszcza łóżko i wędruje przez 30 minut lub dłużej. Ta przypadłość dotyczy 1-3 proc. osób. Objawom towarzysza nocne leki oraz mówienie przez sen.
Medycyna nie rozwiązała dotąd zagadki lunatyzmu. Przyjmuje się rozmaite wyjaśnienia, na przykład ze: - stanowi formę padaczki, bo wykresy EKG podczas lunatycznych epizodów są zbliżone do towarzyszących atakom tej choroby; - jest prawdopodobnie genetycznie uwarunkowany i powtarza się w wielu pokoleniach w rodzinie; - może być także, ale wyłącznie u dzieci, skutkiem wysokiej gorączki, zaburzającej sen; - jest rodzajem nerwicy, gdyż nasila się pod wpływem silnych stresów, zaburzeń emocjonalnych czy histerii; - stanowi specyficzna autohipnozę (lunatyzm można wywołać droga hipnozy).
Najnowsza teoria wyjaśnia lunatyzm zaburzeniami poszczególnych faz snu. Podczas fazy głębokiego snu mózg wypoczywa, aktywne są mięśnie, a podczas fazy marzeń jest odwrotnie: mózg aktywny, a mięśnie leniuchują. Fazy te zmieniają się co półtorej godziny. Przy normalnym śnie mózg i mięśnie nie są nigdy jednocześnie aktywne. W stanach lunatyzmu dochodzi równocześnie do aktywności mózgu i mięśni. Wystarczy mały bodziec, np. światło Księżyca, aby mózg uruchomił mięśnie. Śpiący zaczyna wędrówkę.
Nazwa lunatyzm wywodzi się z łacińskiego Luna - Księżyc. Władająca Księżycem rzymska bogini Luna swoim blaskiem miała przyciągać ludzi. Wielu lunatyków źle sypia w księżycowe noce, zwłaszcza podczas pełni. Nie pomagają szczelnie zasłonięte zasłony w oknach, wystarczy świadomość, ze właśnie świeci Księżyc. Prawdopodobnie zachodzi podobieństwo miedzy zachowaniem człowieka a przypływami i odpływami morza, nasilającymi się podczas pełni. Przecież składamy się w 70% z wody.
Lunatyzm bada się i próbuje łęczyc. Pacjenta śpiącego w wyciszonym i zaciemnionym pokoju podłącza się do specjalistycznej aparatury, która cala dobę bada aktywność mózgu (elektroencefalografia - EKG), napięcia mięśniowe (elektromiografia - EMG) oraz ruch gałek ocznych (elektrookulografia - EOG). Wykresy są potem szczegółowo badane. Leczenie lunatyzmu polega na psychoterapii, w cięższych przypadkach podaje się leki wpływające na fazy snu. Czasami pomaga akupunktura oraz uspokajające zioła.

Z "kronik lunatyzmu" Niegroźne zdarzenia

- Wybitny francuski bajkopisarz La Fontaine podobno jedna z najpiękniejszych swoich bajek napisał podczas lunatycznego snu.
- Podczas snu mieszkaniec Paryża wyszedł z domu i kilkakrotnie przepłynął Sekwanę.
- Lunatyczka z Kalifornii we śnie wyprowadziła auto z garażu, zabrała dwa psy i ruszyła w drogę. Ocknęła się po przejechaniu blisko 40 kilometrów.
- 22-letnia Angielka miała zwyczaj w lunatycznym śnie spacerować po otaczających jej dom ulicach w powabnym negliżu.

Morderstwa doskonale

Lunatycy zachowują się spokojnie, jednak czasami staja się agresywni, a nawet potrafią popełnić zbrodnie trudna do wykrycia.
- Żołnierz lunatyk zastrzelił nocą kolegę wartownika. W lunatycznym śnie był przekonany, ze mierzy do wroga.
- Inny lunatyk - aby dokonać zbrodni - tropiąc ofiarę przejechał autem kilkanaście kilometrów.

Tajemnicze próby samobójcze

Przypuszcza się, ze wiele niewyjaśnionych samobójstw popełnianych zwłaszcza przez młodych ludzi to niezamierzony, tragiczny finał nocnych eskapad lunatyków.
- W Sydney 25-letnia kobieta wypadła z okna własnego mieszkania. Obudziła się na bruku z połamanymi nogami i rękami.
- Podczas lunatycznej wędrówki po domu kobieta poodkręcała kurki gazowe, powodując wybuch.
- W Lodzi 16-letni chłopiec we śnie otworzył okno i wypadł z czwartego pietra, zabijając się na miejscu.

Test (trochę śmieszny). Czy jesteś podatny/a na wpływ Księżyca

- Księżyc zmierza do pełni - Czy odczuwasz w tym czasie psychiczny spokój, optymizm i przypływ sil twórczych? Tak-Nie
- Księżyc jest w pełni - Czy stajesz się wtedy bardziej nerwowy/a Tak-Nie
- Księżyc przechodzi do nowiu - Czy wtedy łatwiej rozumiesz innych ludzi?
- Czy częściej kierujesz się intuicja? Tak-Nie
Księżyc jest w nowiu- Czy w tym okresie potrzebujesz więcej wypoczynku? Tak-Nie

Wyniki: 4 razy Nie - Księżyc nie ma na ciebie żadnego wpływu.
Im więcej odpowiedzi Tak - tym bardziej jesteś podatny/a na wpływ Księżyca.
4 razy Tak - jako osoba silnie podatna na wpływ Księżyca, możesz mieć skłonność do lunatyzmu

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Ciekawe prawda, a może dodam coś o wpływu księżyca i słońca na zachowanie ludzi i zwierząt, ale to będzie dużo pracy.

Napiszcie czy mieliście do czynienia z lunatyzmem?

Ja miałem, ale opiszę to gdy wy zwrócicie uwagę na ten temat.

Pozdrawiam.

aniusia

Ja to spać nie mogę jak jest pełnia. Mecze się cala noc .

shadowhunter22

SOMNAMULIZM

Jednym z bardziej interesujących zaburzeń snu jest somnambulizm. Nazwa pochodzi z łacińskich słów somnus (sen) i ambulus (chodzący). Somnambulizm (zwany także czasami lunatyzmem) jest zaburzeniem snu, które przytrafia się około 10% osób przynajmniej raz w życiu. To szeroko rozpowszechnione zjawisko jest silnie zróżnicowane pod względem nasilenia i częstotliwości.
Podczas gdy najwięcej przypadków samnambulizmu jest krótkotrwałych i nie niesie ze sobą większego niebezpieczeństwa, zdarzają się również i takie, których skutkiem może być samookaleczenie i inne groźne wypadki.
Co ciekawe, zaburzenie to zdaje się mieć kilka róznych źródeł fizjologicznych oraz psychologicznych i nie da się go wyjaśnić tylko za pomocą np, zaburzeń chemicznych.
Przypadki samnambulizmu najczęściej spotykane są u dzieci, dotyka on jednak także dorosłych, przy czym nasilenie i częstotliwość przypadków wzrasta wzraz z wiekiem. Swego czasu uważano, że powody tego zaburzenia są czysto psychologiczne, i że jest ono niejako przedłużeniem snów. Obecnie uważa się, że w grę wchodzą czynniki zarówno psychologiczne, jak i fizjologiczne oraz chemiczne. Dodatkowo, powody somnambulizmu zależą w duzej mierze od wieku. U dzieci większą rolę odgrywają czynniki fizjologiczne i chemiczne (takie jak stres i nadużycie alkoholu, niektórych leków czy narkotyków).
Samnambulizm wystepuje najczęściej spotykane u dzieci w wieku 4-12 lat. U wielu z nich są to przypadki sporadyczne, podczas gdy u innych lunatykowanie zdarza się dość często. Uwaza się, że właściwie każde dziecko choć raz w życiu lunatykowało, zaś u 15% zdarza się to regularnie. Ze statystyk wynika także, że jest to zjawisko częstrze u chłopców niż u dziewczynek. Najwięcej przypadków somnambulizmu odnotowano dla wieku 11-12 lat. Większość dzieci wyrasta z lunatyzmu w okresie dojrzewania. Natomiast osoby, które zaczęły lunatykować w późniejszym wieku, najczęściej borykają się z tym problemem przez całe życie. Sugeruje to istnienie co najmniej dwóch odmian samnambulizmu, mogące mieć różne przyczyny.
Napady samnambulizmu mają mniejsze w określonym momencie snu. San dzieli się na kilka faz - od płytkiego, poprzez fazę REM, aż po sen głęboki.
Za pomocą elektroencefalografu (EEG) wyodręniono kilka rodzajów fal mózgowych. EEG pacjentów zasypiających pomogło wyróżnić następujące rodzaje fal emitowanych przez mózg i związanych z nimi faz snu:
O. Fale beta, kojarzone z pełną świadomością. Mają niską amplitudę i wysoką częstotliwość. Charakteryzują fazę poprzedzającą sen.
1. W miarę jak osoba zasypia, EEG wykazuje pojawienie się fal alfa, regularnych i o wysokiej amplitudzie. Fale te charakteryzują stan odprężenia. W tej pierwszej fazie snu nadal obecnie są fale beta, jednak o niższej częstotliwości. W miarę upływu czasu, częstotliwość fal się zwiększa, natomiast ich amplituda rośnie.
2. Druga faza snu wykazuje dwa charakterystyczne rodzaje fal. Jedne z nich pojedyncze fale o dużej amplitudzie, natomiast drugie to jedno-dwusekundowe wybuchy nieregularnych fal o wysokiej częstotliwości.
3. Trzecia faza snu wykazuje rzadkie pojawienie się fal delta.
4. W czwartej fazie snu dominują fale delta.
Każda z poszczególnych faz trwa około 90 minut. Faza druga i trzecia pojawiają się dodatkowo, zanim cały cykl powtórzy się od początku. Pierwszej fazie towarzyszy zjawisko REM (Rapid Eye Movement - okresu gwałtownych ruchów gałki ocznej), któremu najczęściej towarzyszą intesywne marzenia senne.
Otóż somnambulizm występuje w fazie snu głębokiego. Nie jest on zatem "odgrywaniem" scen ze snów (występujacych w fazie REM), jak sądzono onegdaj. Cały seria złożonych zachowań charakteryzujących to zaburzenia obejmuje między innymi amnezję następującą po ataku oraz trudności z obudzeniem osoby mającej właśnie atak.
Podczas ataku somnambulizmu fale mózgowe wykazują silne pomieszane - mozna odnotować fale emitowane normalnie przez mózg w fazie snu głębokiego, jak i płytkiego. Fale "płytkie" związane są z zachowaniami takimi jak poruszanie się, wstawanie, chodzenie, zaś fale " głębokie" - z zupełną nieświadomością i zupełnym brakiem wspomnień z epizodów somnambulizmu. Czyli w samym mózgu dochodzi do niezgodności snu z jawą - jedna jego część "śpi", podczas gdy druga działa.
Różnice pomiędzy lunatyzmem dzieci i dorosłych zależeć mogą od różnic w samym modelu snu, który zmienia się wraz z wiekiem. U dzieci występuje znacznie dłuższy sen głęboki (czyli faza, w której dochodzi do samnambulizmu). W miarę dorastania, fazy snu głębokiego są coraz krótsze i bardziej pofragmentowane, zaczyna dominować sen płytki. Dlatego przyczyny fizjologiczne somnambulizmu odnoszą się przede wszystkim do dzieci, które spędzają większość snu w fazie głębokiej. Teorię tę wpsiera fakt, że dzieci najczęściej wyrastają z somnambulizmu same, bez pomocy leków czy terapii. Po wkroczeniu w wiek dojrzewania somnambulizm zanika samoistnie. Również terapia farmakologiczna bywa w dzieci skuteczna, co z kolei sugerowałoby chemiczne podłoże tego zaburzenia. Taki dziecięcy samnambulizm bywa często dziedziczny. Zdarza się, że wszystkie dzieci w rodzinie po kolei lunatykują, podobnie jak ich rodzice czy wujkowie w młodości. Z takiego dziedzicznego somnambulizmu najczęściej się wyrasta. Sugerowałoby to fizjologiczne podłoże tego zjawiska.
Jeżeli jednak ktoś zaczyna lunatykować w wieku późniejszym, po okresie dorastania, najprawdopodobniej będzie cierpiał na samnambulizm przez resztę życia. Za przyczyny lunatykowania w wieku dorosłym uznaje się, między innymi, stres i nadużywanie alkoholu. Również zmęczenie zwiększa szanse na somnambulizm, ponieważ zmusza organizm do zapadania w fazę snu głębokiego. Dochodzi do łatwiejszego i częstszego przechodzenia w fazę snu głębokiego, przez co częściej może występować samnambulizm. Znacznie mniej dorosłych niż dzieci lunatykuje. Szacuje się, że zdarza się to raz na 200 przypadków. Somnambulizm dorosłych jest większym problemem niż somnambulizm dziecięcy, ponieważ lunatykujący jest bardziej agresywny i jego zachowanie częściej prowadzi do wypadków. W niektórych krajach (np. USA) somnambulizm jest powodem wykluczenia z wojska, z powodu dostępu do broni i nieprzewidywalności zachowań oraz całkowitej nieświadomości swoich poczynań. Dorosłych somnambulików leczy się często za pomocą psychoterapii oraz technik relaksacyjnych. Podaje się także środki antydepresyjne. Różnice w rodzaju i skuteczności terapi u dzieci i dorosłych także sugerują dwie odmiany samnambulizmu. Somnambulizm fizjologiczny charakterystyczny jest dla dzieci, zaś psychologiczny i związany z nadużywaniem różnych substancji - dla dorosłych.
Somnambulizm może być utrudnieniem dla jednych, a poważnym problemem i zagrozeniem dla drugich. Bez względu na to, czy zdarza się często, czy rzadko, zawsze istnieje poważne zagrożenie dla osoby wędrującej we śnie, niemającej żadnych zahamowań i nieodczuwającej lęku, oraz dla innych, których somnambulik spotka na swej drodze. Lunatykujące dzieci najczęsciej po prostu siadają na łóżku, mówią coś i z powrotem usypiają. Dorośli potrwafią we śnie wyczyniać najróżniejsze dziwaczne i niebezpieczne rzeczy. Niektórzy tylko mówią przez sen, inni wędrują po mieszkaniu, a jeszcze inni potrafią jeździć samochodem, pływać, wspinać się po gzymsach. Czasami przez sen piszą, komponują i malują. Najniebezpieczniejsze są jednak ataki agresji, które czasami kończą się zabójstwem. Dochodzi również do niezamierzonych samobójstw.
Przypadki lunatyzmu nasilają się podczas pełni Ksieżyca. Nawet jeżeli okna sypialni wychodzą na stronę, z której Ksieżyca nie widać, lunatyk doskonale czuje jego działanie i staje się aktywny.
Sama nazwa "lunatyzm" pochodzi zresztą od imienia rzymskiej bogini Ksieżyca, Luny (greckiej Selene). W języku angielskim czy francuskim termin lunatic czy lunatique, chociaż łudząco podobny, nie oznacza jednak lunatyka, ale szaleńca.

Opis młodego samnambulika

Piętnastolatek, zdrowy pod innymi względami, został wyrzucony z praktyki przez swoje nocne spacery po dachu i oddany do prywatnego zakładu. Chociaż okna jego pokoju wychodziły na stronę, z której w ogóle nie było widać Księżyca i do pokoju nie docierały jego promienie, to jednak to ciało niebieskie wywierało na niegosilny wpływ. Kiedy tylko Księżyc pojawił się na horyzoncie, chłopiec wstawał i ostrożnie, z zamkniętymi oczami, podchodził do okna, próbując je otworzyć. Ponieważ okno było zabezpieczone żelaznymi kratami, odchodził od niego i kierował się do drzwi. Pewnej nocy wyszedł na korytarz i skierował się do drzwi, nad którymi umieszczone było okno. Wspiął się na nie ze zręcznością kota, jednak nie zdążył wyjść, ponieważ schwytali go pielęgniarze i odprowadzili do pokoju. Biedny chłopiec miotał się po nim, dopóki Księżyc nie zaszedł, Wówczas dopiero położył się normalnie spać. Rano nieczego nie pamiętał. Jego objawy były najsilniejsze podczas pełni Księżyca.

Somnamlulizm i inne choroby a fazy Księżyca

Lunatyzm jest zaburzeniem zależnym od fazy Księżyca. Wiadomo także, że wiele innych schorzeń ma "powiązania"fazami Księżyca. Na przykład zainfekowanie pasożytami staje się bardziej uciążliwe podczas pełni. Wole (tarczycy) zmniejsza się wraz z ubywaniem Księżyca. Inne schorzenia, w których zaobserwowano zmiany zależne od faz Księżyca to nadkwasota, bóle głowy, Plamenia.
Kolejnymi chorobami, w których zaobserwować mozna silny wpływ Księżyca, są: epilepsja, która pogarsza się podczas pełni oraz choroby skóry, czasami pogarszające się podczas ubywania Księżyca, a najgorzej dokuczające podczas nowiu.
Wpływ Księżyca na różnorodne schorzenia bywa obserwowany, jednak trudno wytłumaczyć jego przyczyny.

Był to fragment książki "Magia Księżyca" autorstwa Adriana Devine, z rozdziału "SOMNAMULIZM".

edunnia

Witam,
Przygotowuje program telewizyjny o lunatyzmie. Jeśli podczas snu robisz różne dziwne rzeczy- napisz!!! podaj swój numer-oddzwonie!
[link widoczny dla zalogowanych]